2012, Polska
Pasożyt chce zmienić się w żywiciela – chętnie pomoże każdemu kto chce pomocy. Najłatwiej pomagać w tym co potrafi się, więc Pasożyt ogłosił na plakatach i ulotkach kim jest z wykształcenia, gdzie pracował, co potrafi zrobić w życiu codziennym i że bardzo chce pomóc każdemu, kto tego potrzebuje.
Sztuka jest dobrem dla społeczeństwa. Coraz częściej ten truizm jest kontrowany stwierdzeniem, iż sztuka nie dość, że jest niezrozumiała, to po prostu nie daje wymiernego, bezpośrednio odczuwanego dobra. Próbując zmierzyć się z tą immanentną cechą sztuki, która nabrała olbrzymiego znaczenia w czasach hiperkapitalizmu Pasożyt postanowił w jawny sposób pomóc potencjalnemu odbiorcy sztuki, wszystkim, którzy tego chcą.
Sztuka jest centrum wartości świata kultury, jego najcenniejszym dobrem. Zarazem jest towarem, z którego odbiorca rzekomo czerpie wydatne korzyści. Pomiędzy artystą, a odbiorcą dzieła pojawia się transakcja, najczęściej jednokierunkowa. Twórca wysyła przekaz, który z jego perspektywy jest pewnikiem korzyści dla odbiorcy, lecz nie bierze pod uwagę jego potrzeb i częstokroć mija się z nimi. Dawniej niektórzy twierdzili, że miejsce artysty w społeczeństwie jest między kapłanem a naukowcem, a zatem sztuka niesie ze sobą pewne etyczne i poznawcze treści, które wpływają na rozwój społeczny. W zamian za to artysta otrzymuje wynagrodzenie. Sztuka współczesna odrzuca te wyświechtane prawdy, w zamian proponując hermetyczne i niezrozumiałe dialekty. Artyści zanurzeni w elitarnym i segregującym języku egzystują w zamkniętych obiegach. Zazwyczaj nie spełniają potrzeb odbiorcy rozumianego jako każdy, przeciętny człowiek. Realnych, osadzonych w konkretnym czasie, miejscu i sytuacji korzyści z obcowania ze sztuką.
W tym samym czasie artyści oscylujący wokół nasyconych nisz, nie otrzymują wynagrodzenia – świat zewnętrzny, zarabiający, jest zbyt daleko. Bardzo duży kapitał kulturowy i intelektualny nie odnajduje potwierdzenia użyteczności w świecie. Próbując znaleźć alternatywę dla tak widzianej sztuki i sytuacji artysty, Pasożyt postanowił w jasny i czytelny sposób pomóc każdemu potencjalnemu odbiorcy: zaproponował siebie jako narzędzie służące zapewnieniu realnej korzyści dla użytkownika sztuki.
Relacja ze spotkanym odbiorcą została odwrócona. Pasożyt chciał wykorzystać jak najlepiej umiejętności, które zdobył jako artysta, pedagog czy dizajner, wraz ze swoim doświadczeniem życiowym, zawodowym oraz wykształceniem. Zakładał, że tylko cała postać artysty oddana w ręce odbiorcy może przełamać impas w relacjach świata sztuki z rzeczywistością. Odbiorca otrzyma czytelny odzew, a osiągnięte przez niego korzyści staną się wyjątkowo konkretne.
Główny obszar, który został poddany badaniu, to wymagania społeczeństwa względem artystów. Istotą działania było poruszenie kilku kwestii: Co dzieje się, kiedy to odbiorca może zadecydować o procesach twórczych i wpleść je w swoje codzienne praktyki? Co więcej, akcja ukierunkowana na działanie ukryte, nieefektowne i głęboko zintegrowane ze światem „poza sztuką” gra na linii napięcia pomiędzy poszukującą oddźwięku galerią, a prozą udzielanej przez Pasożyta pomocy. Zaskakującym może wydać się postawa osób, którym Pasożyt świadczył pomoc. Niewykluczone, że społeczeństwo wciąż będzie wymagać od Pasożyta efektowności i artystycznej wzniosłości, kiedy jego cel stanowi spełnienie konkretnych potrzeb ludzkich.
Chętnie pomogę
FadoFest, Aleksandrow Kujawski, Polska, 05-06.2012
Pasożyt w trakcie pobytu w Aleksandrowie Kujawskim w ramach „Chętnie pomogę” zdziałał:
– oddał skarpety Panu, który je potrzebował;
– chciał pomóc lokalnemu raperowi, ale nie przysłał swojego dema;
– pomógł wyrywać chrzan;
– podlewał ogródek;
– sprzątał ulicę przed miejscową szkołą;
– wyrzucał szkole śmieci;
– pomagał miejscowej stolarni;
– zaprojektował wizytówkę stolarni;
– zrobił obiad dla dwuosobowej rodziny;
– zrobił wystawę Julii w klubie Fado w Aleksandrowie Kujawskim (Julia była 16-letnią dziewczyną, okazowym przykładem outsiderki, która maluje i rysuje prace o zabarwieniu psychodelicznym. Nikomu ich nie pokazywała, ponieważ zarówno nie wierzyła w siebie jak i nie chciała nikomu chyba zaufać, w szkole miała dystans do prawie wszystkich osób, innych dzieciaków i nauczycieli, z Pasożytem skontaktowała się, aby porozmawiać o sensie sztuki);
Chętnie pomogę
Nowe Ciepło, MCK, Nowe Miasto Lubawskie, Polska, 07.2012
Działanie „Chętnie pomogę” w Nowym Mieście Lubawskim było reakcją na nieprzychylny komentarz pod artykułem na temat początku akcji na stronie internetowej lokalnej gazety – Gazety Nowomiejskiej.
Komentarz brzmiał:
Takich ludzi można wykorzystać do uporządkowania terenu przy pomniku w Nawrze. Połączyć przyjemne z pożytecznym, z konkretnymi działaniami, a nie faktyczne zaniedbania i bałagan z urojonymi wyobrażeniami.
(autor: naf)
Pasożyt zainicjował społeczny remont pomnika pod Nawrą, rzeźby wykonanej w 1962 roku przez Ryszarda Wachowskiego oraz porządkowanie terenu otaczającego miejsce pamięci. Wraz z grupą nowomieszczan uzupełniono ubytki w rzeźbie, odchwaszczono teren oraz przycięto część zieleni.
Chętnie pomogę
Sesilus2: Gniew, Nowe, Grudziądz, Bratwina, Chełmno, Polska, 08.2012
Sesilus to projekt-statek, który w trakcie dwóch tygodni płynął rzeką Wisłą z Bydgoszczy do Gdańska, zatrzymując się w małych miejscowościach, gdzie prowadzone są badania nad lokalną kulturą. Pasożyt został zaproszony na drugą edycję Sesilusa z działaniem „Chętnie pomogę”.
W trakcie Sesilusa2 Pasożyt “chętnie pomógł”:
– przystanek Gniew: pomoc przy festiwalu Gospel, rozmowy o sztuce, zbieranie jabłek;
– przystanek Nowe: rąbanie drewna pod rozpałkę, malowanie obrazu dla Państwa Droszkowskich, mini warsztaty malarskie z miejscowymi dziećmi;
– przystanek Grudziądz: pomoc w żniwach, malowanie ścian w szkole podstawowej w Bratwinie w zaproponowane przez Pasożyta interpretacje regionalnych wzorów, malowanie płotu gospodarstwa;
– przystanek Chełmno: pomoc w promocji nowo założonego skateshop-u, pomoc ratuszowi, pomoc w przesypywaniu węgla, malowanie ściany z lokalnym graficiarzem;
Chętnie pomogę
MOCAK Kraków, Polska, 09.2012
W Krakowie Pasożyt “Chętnie pomógł”:
