BWA Wroclaw, Polska, 10-11.2011

„Kultura kreuje różnorodne twory. Artysta-pasożyt to jeden z nich, z założenia utrzymywany przez żywiciela – instytucje kultury. Chcąc dopełnić swój artystyczny żywot myślę o „drugiej połówce”. W dniach 5.10.2011 – 5.11.2011 chcę zamieszkać w Studiu BWA we Wrocławiu wraz z partnerką, którą odnajdę przez „Castingu na Samicę Artysty-Pasożyta”. Moja partnerka podobnie jak ja otrzyma prawo do zamieszkania w przestrzeni Studia BWA oraz wyżywienia ze środków przeznaczonych na kulturę. (…) Znalezienie partnerki dla artysty, który prowadzi nie-normalne życie: niestabilne, nomadyczne, unikające rutyny, z nierealnymi marzeniami, bywa bardzo trudne. Warto także wspomnieć o ciężkiej, a w najlepszym wypadku wahającej się sytuacji finansowej. Niejako wiąże się to z uniwersalnym istnieniem artysty. Dlatego chcąc nakreślić ten problem i twórczo otworzyć się na tę sytuację artysty-pasożyta i na pomysł stworzenia związku bezpośrednio na podwalinie sztuki. (…)”

Tak brzmiała treść informacji prasowej i ulotki kolportowanej podczas pasożytowania we wrocławskim BWA. Do „Castingu” zgłosiło się siedem pań. Po korespondencjach e-mailowych artysta-pasożyt zdecydował się na indywidualne spotkania z trzema potencjalnymi “samicami”. Po spotkaniach dokonał wyboru. Wygrała Natalia, 22 letnia studentka filologii polskiej.

Wspólne życie trwało tylko dwa tygodnie. Pasożyt stwierdził, że na przełomie tego czasu pojawiło się tyle nieporozumień, iż warto te wspólne życie przerwać, czyli poprosić “samicę” o wyprowadzenie się z galerii.